Vrijdag 7 september:Vandaag 120 km naar het noorden gereden, een groot deel van de weg hebben we een van de eerste dagen in Bulgarije ook gereden; waren er toen grote uitgefreesde vlakken in de weg, deze waren mu allemaal netjes geasfalteerd.

Net na de middag arriveerden we op onze bestemming. Tom tom wilde ons nog 2 km de wildernis in sturen, maar het weggetje dat we dan moesten rijden zagen we niet zitten.

We overnachten op een heel mooi terrein behorend bij een restaurant, toiletten en douches aanwezig. Ze hebben een hele dierentuin, 4 honden aan een ketting met ieder een eigen hondenhokje, wat ganzen, kalkoenen en kippen, en in een grote vijver een aantal eenden.

Er hangen hangmatten, staan picknick tafels en zijn een paar speeltoestellen voor kinderen.

Naast het hotel is een erg groot verwilderd veld en er vliegen diverse soorten vlinders.

Er logeren meerdere gasten in het hotel; er beginnen van hieruit diverse mountainbike routes.

Vanmiddag kwam een jongere vragen of we de kooltjes voor de waterpijp konden verhitten, het duurde even voor we begrepen wat de bedoeling was, maar kooltjes verhitten hebben we niet gedaan; uiteindelijk heeft de restaurantkeuken hun kooltjes verhit en konden de vier hun waterpijp roken.

Zaterdag 8 september: Vanmorgen toen we wakker werden liep er heel wat pluimvee rond de camper; ganzen, kippen, pauwen.

We zijn van Falkovets naar de Bulgaars/ Servische grens gereden via de kortste weg, dwz. Een stukje hoofdroute en toen 30km binnendoor. Die 30 km was best een mooie route, maar erg bochtig en in de dorpjes waren de wegen erg slecht. Soms kwamen we een kaaretje tegen getrokken door een paardje. Een gedeelte is bergachtig en veel bos, daar woont niemand, het laatste deel bestaat uit landbouw, de grote velden zonnebloemen werden geoogst met een combine, De overige velden zijn grote maisvelden.

Iets voor elven Bulgaarse tijd waren we bij de grens, een file wachtende auto’s voor ons. Er bleek ook een volle bus de grens over te gaan en dat kostte erg veel tijd.

20 minuten later reden we dan toch Bulgarije uit, maar niet eerder dan dat er nog gecontroleerd was of we een geldig wegenvignet hadden. 100 meter verder de Servische grens, natuurlijk weer die bus voor ons. Uiteindelijk ging het snel toen de bus weg was, wel werd de inhoud van de camper gecontroleerd. Een stempel in het paspoort en iedereen kon verder. We waren toen ruim een uur verder. In Servie komen we in een andere tijdzone, een uur vroeger dan in Bulgarije, dat was meegenomen.

Het Bulgaarse geld dat we nog hadden hebben we ruim voor de grens omgezet in brandstof voor de camper.

In Servie liep het eerste deel van de route door een smal dal. Wat opvalt is dat de nieuwere huizen allemaal heel kleurig zijn, groen, paars, geel, oker, het kan allemaal. Er zijn ook wat armoedig onderhouden huizen en leegstaande huizen.

Wel staan er overal veel groepen bijenkasten, iets wat we ook in Bulgarije hebben gezien. Langs de weg wordt ook op erg veel plaatsen honing verkocht.

Het laatste deel van onze route liep langs de Donau. De weg langs de Donau gaat door een heleboel tunneltjes, er zijn weinig dorpjes en al helemaal geen toerisme. Aan de overkant van de Donau zie je de Roemeense oever, daar zagen we meer bebouwing. Het viel ons een beetje tegen, net alsof je langs een langgerekt meer rijdt zonder activiteiten. Hier en daar waren wel vissers. We kwamen wel meerdere groepen motorrijders tegen.

Onze telefoon heeft hiet alleen bereik via een Roemeense provider, dat is dan weer handig omdat je in Roemenie gewoon tegen thuistarief kunt internetten, Servie behoort niet tot de EU.

In Veliko Gradiste zijn een heleboel recreatieve watermogelijkheden, maar ook daar was het heel erg rustig; een heel verschil met Bulgarije waar altijd en overal mensen bij de meren zijn en kamperen.

We overnachten nu op een heel kleine nieuwe camping waar het Zilvermeer eindigt en de Donau stroomt. Het is een schattig mooi aangelegd campinkje, met perfekt sanitair en zelfs een ingerichte keuken voor kampeerders. Eigenlijk is de camping niet geschikt voor caravans of campers, de oprit is veel te stijl en de plekjes te klein. We zijn de enige gasten, dus dat gaat vannacht wel lukken en de campingeigenaar vindt het geweldig dat zijn camping uitgekozen is door een camper. Zijn hoofddoel was fietskampeerders, er lopen twee grote fietsroutes langs zijn camping.