Zondag 2 september: Vannacht blaften regelmatig de honden in de buurt, heel vervelend.

Vanmorgen maar weer een keer de Fransen uitgezwaaid, zij gaan verder naar Griekenland.

Een Belgisch stelletje met een tentje had niets te eten voor ontbijt en in het dorpje is het winkeltje gesloten op zondag. De campingeigenaresse kon het stel voorzien van wat muesli en met ook nog eens wat sneetjes brood van ons was het koppel weer gered.

De Engelsen die gisteren vanaf 16.00 in hun caravan hadden gezeten, legden vanmorgen uit dat ze zoveel binnen zaten vanwege de muggen, zij snapten niet dat wij tot middernacht buiten hadden gezeten zonder lek gestoken te zijn. Om eerlijk te zijn hadden wij ons ingesmeerd met DEET, maar hebben we eigenlijk ook geen mug gezien.

Door alle geklets reden we pas om 10.30 de camping af. Onze volgende bestemming was een camping bij het klooster van Rila, 120 km noordelijker in het Rila gebergte, op 1147 m hoogte. Onderweg veel verkeer richting Griekenland. De camping ligt voorbij het klooster, bij het klooster was het een gekkenhuis: veel auto’s, bussen en mensen, veel parkeerwachters en politie.

De camping bereikten we via een ruim karrespoor. Het is een schitterend, goed onderhouden terrein aan een snelstromend riviertje, het terrein is allesbehalve vlak, maar we hebben een redelijk vlakke plek gevonden, de eigenaar zorgde onmiddellijk voor een elektrakabel.

Voor de rest is de camping, zoals de Fransman eerder zei ”rustiek”. De eigenaar woont in een schuurtje, waarin voor de winter een kachel staat.

Er is een buiten-restaurantje waarin alles op een houtvuur wordt klaargemaakt, er is sanitair met warm water om te douchen, alles superschoon, maar niet erg west europeesch aandoend.

Er zijn ook wat trekkershutten te huur, ook die zien er netjes uit.

Vanavond zijn we gaan eten in het restaurantje, toen we ons maal bijna op hadden was opeens iedereen in rep en roer, Opa was onwel geworden. De familie had geen tijd meer voor klanten, triest voor een Bulgaarse logee die na ons ook wat wilde eten. Een soort beademingsapparaat verscheen en uiteindelijk werd opa op de bank gelegd. Even later kwam een ambulance om Opa(pas 76) op te halen.

De Bulgaar kwam ons in het Italiaans wat vragen, maar het duurde even voor we hem begrepen; Hij wilde graag een kom en wat bestek, blijkbaar had ie nog wat tomaten om te eten.

Hij wilde ook wel zout en onze Bulgaarse komkommersalade, een gekookt eitje was ook welkom, het aangeboden brood hoefde hij niet.

Het is heel rustig hier, je hoort alleen het kabbelende water in de rivier, en even viel in heel de regio de stroom uit.

Maandag 3 september 2018:

De temperatuur was vannacht gedaald tot 10 graden en vanmorgen wilde het niet echt opwarmen. De zon was er wel, maar het was nogal bewolkt.

We hebben voor 1 lev een half witbrood gekocht van de camping eigenaar zodat we konden ontbijten.

Na het ontbijt zijn we te voet naar het Rila klooster gelopen.

Het Rila klooster is het grootste klooster van Bulgarije en werd opgericht in de 10e eeuw door Johannes van Rila (Ivan Rilski), een kluizenaar die wonderen zou hebben verricht en die heilig verklaard was door de Orthodoxe Kerk. Zijn ascetische woning en graf werden een heilige plek en later getransformeerd tot een kloostercomplex. Het Rila klooster speelde een belangrijke rol in het spirituele en sociale leven van middeleeuws Bulgarije. Begin 19e eeuw verwoestte een brand het complex, waarna het tussen 1834 en 1862 werd herbouwd. Het monument is een karakteristiek voorbeeld van de Bulgaars renaissance (18e en 19e eeuw) en symboliseert de bewustwording van een Slavische culturele identiteit na eeuwen van bezetting. Er wonen nog steeds monniken.

Maandagmorgen 11.00 is gelukkig duidelijk niet de drukste bezoektijd van het klooster.

Je mag de kerk bezoeken en het hele binnenterrein, de oude kloosterkeuken is museum en daar moet entreegeld betaald worden. Er is een postkantoortje met een onvriendelijke dame en een iconenmuseum.

Alleen in de oude kloosterkeuken en buiten mogen foto’s gemaakt worden, daar wordt streng op gelet.

Het is een prachtig complex met een kloosterkeuken die uit meerdere vertrekken bestaat. Er werd graan gemalen, water aangevoerd, brood gebakken en natuurlijk gekookt.

Heel veel oude gebruiksvoorwerpen zijn te zien in deze keuken vertrekken.

De binnenplaats is ook mooi om te zien en dan is er nog een aparte klokkentoren. Het allermooiste is de kloosterkerk midden op het binnenplein. De bogengalerijen zijn helemaal beschilderd met bijbelse taferelen. In de kerk zijn alle wanden en plafonds beschilderd. Er is een grote wand met iconen. Hele mooie accessoires, zoals een preekstoel en enorme kroonluchter completeren het geheel. Er lopen permanent bewakers rond die er ook op letten dat er geen foto’s worden gemaakt.

In de kerk en ook buiten zijn hier en daar restauratie werkzaamheden.

Buiten de kloosterpoort telden we 8 bussen met bezoekers, een ervan vervoerde een Nederlandse NKC reisgroep avn campers.

Na ons bezoek aan het klooster zijn we via een pad langs de rivier terug gewandeld naar de camping.

Met de oude man die gisteren naar het ziekenhuis is gebracht gaat het gelukkig goed.

Vanmiddag kregen we gezelschap van een Duits stel met een daktent op de auto en later kwam er nog een gezin met 3 dochters om te overnachten in een tentje.

De zon heeft zich heel de dag maar weinig laten zien, het bleef wat fris en vanavond kregen we een “verfrissende” bui. Het was al lang donker toen er nog een Duits stelletje in een huurauto en met tentje arriveerde, ze kwamen van de Zwarte zee en hadden wat moeite de camping ingang te vinden.