Woensdag 22 augustus 2018:

De Israelische man tennist graag, als hij ontdekt dat wij ook graag tennissen wil hij graag tegen/met ons een potje spelen, maar de camping heeft helemaal geen tennisbaan en wij hebben helemaal geen rackets meegenomen. Hij wil zo graag een potje tennissen dat hij de receptie vanmorgen om 8 uur wat tennisverenigingen heeft laten bellen, met de vraag of we een baan en rackets kunnen huren. Er zijn wel enkele tennisbanen in de omgeving, maar die verhuren geen rackets. Uiteindelijk kunnen we terecht op een baan die ook ballen en rackets beschikbaar stelt.

De tennisbaan bij het centrum van Veliko Turnovo is snel gevonden, als we langs de weg parkeren zie ik een paar meter voor ons 2 parkeerwachters met een karretje een Roemeense camper bevrijd worden van een wielklem. De Israelier vindt dat de mannen ons wel toestemming kunnen geven om te parkeren, en dat lukt: we krijgen een kraskaartje waarop dag, jaar en starttijd worden open gekrast. We mogen een uur blijven staan en het kaartje moet goed zichtbaar voor het voorraam liggen. Kosten 1 Lev(= 50 eurocent).

We lopen via een karrespoor naar wat uitziet als een tennisbaan, maar daar is niemand, iets verder is nog een baan. Daar blijken wat jongens tennisles te hebben en er is ook iemand aanwezig die op de hoogte is van onze komst. We krijgen van de tennisleraar 5 hele slechte ballen en een paar oude rackets met slechte bespanning. De tennisleraar maakt ook nog even het gravel nat voor ons. Na een uurtje tennis in de warme zon betalen we het afgesproken bedrag en leveren de ballen en rackets weer in. Er is niets bij de tennisbanen, alleen een klein overdekt zithoekje en 2 bankjes.

De rest van de dag hebben we niks gedaan, het was vandaag gewoon een rustdag.

Donderdag 23 augustus:

Vanmorgen met de Israeliers meegereden naar de stad, we hebben bij de tourist info(deze keer makkelijk te vinden en open) een stadspattegrond gehaald. De Israelier wilde ons afzetten bij de berg met het aoude fort, maar de enige toegangsweg was afgesloten ivm wegwerkzaamheden. Ondanks aandringen van de Israelier mocht hij niet doorrijden. We zijn toen zelf verder gelopen, de Israeliers zijn huns weegs gegaan in de stad.

Het Fort ligt op een berg en beslaat een erg groot terrein,; het bestond oorspronkelijk uit veelwoningen en wallen en uiteraard een kerk. Niet alles is behouden gebleven, soms bestaan de resten uit opgegraven funderingen.

De kerk bevatte hele aparte schilderingen. De schilderingen leken in niets met wat we eerder hebben gezien.

Het was rond de middag al erg warm en we zagen een toeristentreintje staan, dat volgens de plattegrond een halte had in het stadscentrum. We stapte in het treintje, maar een uur later stonden we weer bij de startplek. Het treintje bleek heen en weer te rijden tussen het fort en een nieuw aangelgd park met miniaturen van belangrijke gebouwen in Bulgarije: “mini Bulgaria”.

Uiteindelijk maar teruggelopen naar het centrum en daar een taxi naar de camping genomen.

We hadden van de camping een briefje meegekregen om een evt. taxichauffeur te laten lezen waarop in het bulgaars stond: “Kunt U ons svp terugbrengen naar de betreffende camping in Draghizevo”. De taxichauffeur sprak alleen Bulgaars en bracht ons rechtstreeks terug naar de camping.

Vrijdag 24 augustus: Op deze camping kun je de was laten doen, je krijgt hem dan droog en gestreken terug, dus vanmorgen maar eens beddengoed en handdoeken ingeleverd, daarna opgeruimd, want we wilden nog wat van de omgeving zien. Fietsen was geen optie omdat een klooster en een oud dorpje op ons lijstje stonden en dat betekende ruim 50 km fietsen door een heuvellandschap. Taxi voor zo’n uitje is onbetaalbaar, dus de camper ingezet. De camping heeft een erg steile uitrit, pas na 3 keer lukte het ons de weg te bereiken, slecht voor de banden.

Volgens google maps lag ons eerste doel maar 20 km verder, helaas was dat wat optimistisch, via kleine, smalle weggetjes waren we toch een uur verder voor we het hadden gevonden. Het Kapinovski klooster viel tegen, het was klein, slecht onderhouden en een verwaarloosde binnentuin. Het kerkje was erg klein, met wat schilderingen en iconen. Het klooster exploiteert echter ook een heel erg mooie camping met veel schaduw en een mooi zwembad, de camping zag er prima uit en had best veel gasten.

Daarna verder gereden naar Tryavna, een klein dorpje met huizen uit de 18^e eeuw, de meeste mooi gerenoveerd. Het doet een beetje aan Oostenrijk denken.

Ook hier, zoals op meer plaatsen in het Oostblok de bijzondere gewoonte om een overlijden te publiceren op een geplastificeerd A4tje en datA4tje vervolgens op te hangen op een hek of aan de voordeur van een overleden persoon. Hier hingen wel 50 A4tjes.

Er waren maar weinig toeristen. De ijsverkoper bleek Duits te praten, hij had nu vakantie, maar woonde en werkte al jaren in Duitsland.

De lunch was ook bijzonder, we konden op een terrasje alleen koffie krijgen, wat eetbaars moest bij de buren gekocht worden. Het meisje in het pizza/ brood hokje verstond alleen Bulgaars. De serveerster van het terras sprak wat Engels en zo kregen we toch een broodje ham/kaas. Het meisje raakte helemaal van slag toen we er geen sla ,frietjes en sausjes bij wilden hebben.

De bulgaren lijken dol op gigantische monumenten op allerlei plaatsen, elk dorp heeft minimaal 2 monumenten en op elke pas staat ook een monument.

Daarna weer terug naar de camping, via een mooie bosrijke en heuvelachtige route, de wegen waren wel erg hobbelig, met hier en daar gaten.

We hadden vanmorgen onze spullen op onze plek van de laatste dagen laten staan, maar bij terugkomst hebben we een vlakker plekje uitgekozen en toen onze achtergelaten spullen maar weer opgehaald.

De was hebben we keurig gevouwen en gestreken teruggekregen.

Er is inmiddels een Nederlandse camper aangekomen, voor hen zijn wij de eerste Nederlanders die ze tegenkomen in Bulgarije.