Waar overnachtten wij tijdens onze Bulgarijereis in 2018
Womopark Sinsheim
Am Ilvesbach 6, 74889 Sinsheim, Duitsland, N 49.25029, E 8.87874. Parkeerplaats speciaal voor campers. Comfortabele plek
Gasthaus Hofmann
Waagstrasse 10, 3382 Loosdorf, Oostenrijk, N 48.20180, E 15.39930. Op parkeerplaats of tuin. Rustig, lekker eten
Thermalbad Agard [Gardony]
Furdo ter 1, 2484 Agard, Hongarije, N 47.18899, E 18.62169. Mooie rustige camping bij thermaalbad
Camping Center Belgrade
Visnjicka 25, 11000 Belgrade, Servië, N 44.81780, E 20.50363..Op parkeerplaats voor bedrijf naast drukke weg. 5 km naar centrum met taxi
camping Belgrade Avala , Kragujeva?ki put 110 A, 11232 Ripanj, N 44.6186229, E 20.5554618. Mooie nieuwe camping met mooi zicht op de omgeving.
auto kamp Bosko Jezero Bor, Servie, N 44.094990, E 22.008187. Camping aan meer met vaste kampeerders, niet echt geschikt voor passanten. Sanitair verouderd en smerig. Heerlijk restaurant op loopafstand
Camping Medona
102, - Belogradchik, Bulgarije, N 43.62087, E 22.69301. Leuke plek met goed sanitair op loopafstand van de bezienswaardigheden.
Sofia, Bul. Lomsko shose 220A, 1231 Sofia,Bulgarije, N 42.74318, E 23.28542. Kleine tuincamping bij metrostation. Sanitair alternatief, maar werkend.
Eco komplex Klisura,Klisura, Bulgarije, N 42.6971 , E 24.4587. Prachtige locatie in Prachtige omgeving. Geen douches. Praten alleen Bulgaars
Camping Veliko Tarnovo
Vasil Levskistreet 70, 5145 Dragizhevo, Bulgarije, N 43.06694, E 25.75306. Camping naar west europeesche normen met mooi zwembad. In juli en augustus. Goed restaurant
Alexandrovo Camping
ALeksandrovo, 3651 Haskovo, Bulgarije, N 41.98714, E 25.72641. Camping in tuin. Mooie plek met goed sanitair en vriendelijk beheer.
Parking Plovdiv
4002 Plovdiv, Bulgarije, N 42.14657, E 24.72099. Geen voorzieningen, maar rustig en op loopafstand van het centrum. Veilig gevoel, overdag groentenmarkt naast de parking.
Eco-camping Dospat, Dospat, Bulgarije, N 41.6606 -, E 24.1337. Kleine, matig onderhouden camping aan meer, mooi sanitair. Bereikbaar via smalle weg. Niet geschikt voor campers, busje kan wel
Eco Camping Batak,Tzigov Chark, Bulgaria, N 41.958612 E 24.154751. Mooie eco camping aan meer. Goed bereikbaar. Restaurants vlakbij
Camping Kromidovo,Kromidovo, N 41.45426, E 23.36299. Mooie comfortabele Eco camping met engelse eigenaar in saaie omgeving. Veel blaffende honden.
Camping Bor,1 km na Rila klooster, N 42°08'24" E 23°21'11". Mooi glooiend terrein in erg mooie omgeving Schoon sanitair, warme douches, elektra, restaurant. Alles naar Bulgaarse maatstaven. Kan wat lastig zijn om een vlakke plek te vinden. Veel wandelmogelijkheden.
Camping Han Madona,Falkovets. N 43.59726, E 22.77963, Camping behorend bij restaurant, goed sanitair. Lekker restaurant.
Camping Kalinovac, Zatonje- Veliko Gradiste, Servie,N 44.766231, E 21.395160 Aan het Zilvermeer. Kleine nieuwe camping met perfekt sanitair, een kleine keuken. Heel erg mooi, maar hooguit geschikt voor kleine buscamper en tenten.
Camping Oazis Tanya, Hongarije,46°24'55"N 19°36'29"E, Hongarije. Mooie, mooi gelegen camping, bereikbaar via 2 km smalle zandweg.
Camping Donau Park, Klosterneuburg, Oostenrijk, 48°18'38"N 16°19'42"E. Druk bezochte mooie stadscamping, dicht bij Wenen.
Internationaler CampingplatzPielenhofen, Duitsland,49°3'32"N 11°57'36"E. Grote trekkersplaatsen aan het water, goed sanitair, eenvoudig restaurant.
Camperplaats Vulkaan museum, Mendig, Duitsland,N 50.37783, E 7.28479, Parkeerplaats bij sportpark en vulkaanmuseum. Rustig.
Naar huis
Donderdag 13 september:Om de autoweg te bereiken moesten we door Wenen, dat kostte een uur. Grens Oostenrijk Duitsland niemand te zien, Schengenlanden hebben immers geen grenscontroles, maar de Duitsers zijn slim: enkele kilometers na de grens waar geen enkele uitrit zit, hebben ze een “controlepunt” ; gewoon een verkapte grenscontrole. Rijbanen gescheiden en iedereen met 20km/u langs een bemand hokje. Gevolg een flinke file voor het controlepunt.Vervolgens wegwerkzaamheden, weer file.
We waren net op tijd voor een onweersbui op een camping in Pielenhofen. Een camping in het Naabdal, heel veel vaste kampeerders, maar een schitterend brede grasstrook voor passanten aan de rivier.
Vrijdag 14 september:Het heeft bijna heel de nacht geregend, maar vanmorgen was het droog en mistig. Bij Sinsheim stonden we weer een uur in de file door wegwerkzaamheden.
De herfst is duidelijk zichtbaar: mooi gekleurde bladeren aan de bomen langs de autoweg.
Om te overnachten terecht gekomen op een camperplaats in Mendig: een grote parkeerplaats bij het Vulkaanmuseum en een voetbalveld. Een populaire overnachtingsplaats blijkbaar, we staan hier met 18 campers voor de nacht. Je schijnt hier ook Basaltmijnen te kunnen bezoeken en er is zelfs een brouwerij met de toepasselijke naam: Vulkaan Brouwerij.
Zaterdag 15 september: Het was bijzonder stil in de nacht. Na het ontbijt richting thuis, ruim 300 km. Weinig verkeer op de weg, wel best veel vakantieverkeer richting zuiden.
Vroeg in de middag waren we thuis. Bubbles blij: (voorlopig) eindelijk verlost van de bench.
6768 km gereden in ruim 5 weken en een mooie ervaring rijker: Bulgarije is een erg mooi land en voor ons Nederlanders erg goedkoop. Sofia is een heel mooie levendige en moderne stad en zeker een bezoek waard. We hadden wel geluk met het weer: 2 maal wat regen en verder altijd heerlijk zonnig weer.
Wenen
Zondag 9 september: Heel rustig was het vannacht, vanmorgen was de campingbaas al op tijd weer aanwezig om het hek open te doen, dat hek is niet meer dan een tuinhek. We zijn richting Belgrado gereden, op de binnenwegen weer veel herdenkingstekens voor de verkeersdoden. Er werd overal gewoon gewerkt, akkers bewerkt, maiskolven en zonnebloemen geoogst. Voor het eerst deze reis zagen we in een dorp een weekmarkt met groenten en wat kleding.
De autoweg was druk, heel veel Duitsers en Italianen op weg naar huis vanuit Griekenland.
En dan fietst er opeens een man met een zak meel op de bagagedrager op de vluchtstrook.
Bij een tankstation waar we onze laatste dinars hebben omgewisseld voor diesel ontmoetten we een Amerikaans echtpaar: zij maakten een 12 daagse stedentrip, ze hadden nog 4 dagen en waren op weg naar Boedapest, daarna Wenen, dan nog Praag. We hebben hen uitgelegd dat naar onze mening elk van deze steden meer tijd verdient dan een avond en ochtend. Ze dachten dat ze dan misschien maar iets langer in Wenen moesten blijven.
Bij de Servisch/Hongaarse grens was het druk. We hebben een kleine grensovergang gekozen, maar dat mocht niet baten. We passeerden eerst ruim een kilometer wachtende vrachtwagens en mochten vervolgens zelf aansluiten in een file; Veel Duitsers wisten deze grensovergang ook te vinden. De Servische douane was in 10 minuten gepasseerd, dat viel mee. Vervolgens 4 rijen breed naar de Hongaarse grenspost, aangestuurd door Hongaarse verkeersregelaars. Dat kostte ons ruim 40 minuten: de Hongaren controleerden alle auto’s en kofferbakken, lieten soms zelfs dingen uitpakken. De douanebeambte kwam ook even in de camper kijken. Hij vertelde dat ie vroeger meereisde met een circus en toen in een caravan had gewoond.
We overnachten nu op een mooie camping met Nederlandse eigenaren op. De camping ligt op de Hongaarse Poesta, best ver van de bewoonde wereld en te bereiken over een zandpad van ruim 2 km.
Maandag 10 september: Het is weer wennen dat het buiten Bulgarije een uur later is, dus ook vanmorgen weer erg vroeg wakker. Vervelend ook dat het ’s-avonds een uur vroeger donker is.
Na het ontbijt op weg naar Oosten rijk, via een aantal binnenwegen en een stuk autoweg, waar we weer eerst nog een vignet voor moesten kopen.
Overal in Hongarije wordt er veel gefietst, hier en daar zijn ook mooie fietspaden.
Veel ooievaarsnesten zien we ook, maar we hebben welgeteld 1 ooievaar gezien in de afgelopen weken.
Het landschap is overwegend vlak, veel mais en zonnebloemen, de zonnebloemen worden nu geoogst.
Het valt op dat de huizen hier best goed onderhouden zijn, veel kleurige huizen ook. Toch is er ook wel wat leegstand en zijn er hier en daar verwaarloosde, vervallen panden.
Voor de Oostenrijkse grens bij een tankstation een vignet voor Oostenrijk gekocht en onze laatste Hongaarse Forinten opgemaakt.
Raar gedoe in Europa: de laatste drie dagen ook drie maal een vreemde muntsoort opgemaakt, maar nu kunnen we weer verder met de Euro.
Deze keer bijna ongemerkt van het ene land naar het andere gereden. We staan nu enkele kilometers ten noorden van Wenen op een overvolle camping. Heel veel Duitsers en Nederlanders. Er staat ook een groep van een ANWB reis.
Dinsdag 11 september:Vanmorgen begon bewolkt. We besloten naar slot Schönbrun te gaan. Op het station moet je een kaartje kopen via een automaat, een combi dagkaartje trein naar Wenen centrum/alle openbaar vervoer in het centrum wilde maar niet lukken, uiteindelijk hadde we een dagkaartje onbeperkt openbaar vervoer centrum en een enkeltje naar het centrum. Net op tijd voor de trein kwam. Een meneer was boos omdat hij geen kaartje meer had kunnen kopen omdat wij zolang de kaartjesautomaat bezet hadden gehouden.
Bij slot Schönbrunn koop je een kaartje voor de gewenste tour door het slot; er is een lange en korte tour, in de lange tour mag je meer kamers bezoeken. Dan is er nog een kindermuseum, het Sissi-museum, een dierentuin, het wagenmuseum etc. Voor alles moet apart betaald worden. Wij kozen voor de korte tour met 22 te bezichtigen vertrekken. Op het ticket staat de tijd dat je binnen mag. Drie kwartier later mochten we naar binnen, de handtas mocht mee. Dat was al heel wat want je moet bijna alle tassen inleveren bij de garderobe bij de ingang.
Een van de ruimtes die we mochten bezoeken is een grote zaal waarin President Kennedy en Chroesjtsjov elkaar ontmoet hebben vroeg in de jaren zestig.
Alle vertrekken hangen vol schilderijen en portretten, de plafonds zijn voorzien van veel vergulde versierselen.
We hebben een deel van de prachtige tuinen bezocht en hebben daarna de Metro genomen naar de “Naschmarkt”, geen vlooienmarkt, maar een permanente markt met veel restaurantjes, kruiden, wat kleding , groenten en veel exotisch fruit. De Naschmarkt was heel gezellig, maar de meeste produkten die er verkocht werden waren best duur. Sommige verkopers waren erg opdringerig en blijkbaar gingen de zaken niet best want een vest daalde in enkele minuten van 29 euro naar15 euro. Jammer voor de verkoper, maar we hebben het niet gekocht.
Woensdag 12 september: Zonnig en erg warm vandaag. We hebben een stuk van de Donau-radweg gefietst. Een leuk stuk mooi aangelegd fietspad dat gedeeltelijk pal langs de Donau loopt. Het was er druk met fietsers die deze populaire route fietsen. Bij een stalletje langs de route een broodje gegeten, de keuze in beleg was beperkt, een dikke plak leverworst.
Morgenochtend gaan we op weg naar huis.
Naar Servie
Vrijdag 7 september:Vandaag 120 km naar het noorden gereden, een groot deel van de weg hebben we een van de eerste dagen in Bulgarije ook gereden; waren er toen grote uitgefreesde vlakken in de weg, deze waren mu allemaal netjes geasfalteerd.
Net na de middag arriveerden we op onze bestemming. Tom tom wilde ons nog 2 km de wildernis in sturen, maar het weggetje dat we dan moesten rijden zagen we niet zitten.
We overnachten op een heel mooi terrein behorend bij een restaurant, toiletten en douches aanwezig. Ze hebben een hele dierentuin, 4 honden aan een ketting met ieder een eigen hondenhokje, wat ganzen, kalkoenen en kippen, en in een grote vijver een aantal eenden.
Er hangen hangmatten, staan picknick tafels en zijn een paar speeltoestellen voor kinderen.
Naast het hotel is een erg groot verwilderd veld en er vliegen diverse soorten vlinders.
Er logeren meerdere gasten in het hotel; er beginnen van hieruit diverse mountainbike routes.
Vanmiddag kwam een jongere vragen of we de kooltjes voor de waterpijp konden verhitten, het duurde even voor we begrepen wat de bedoeling was, maar kooltjes verhitten hebben we niet gedaan; uiteindelijk heeft de restaurantkeuken hun kooltjes verhit en konden de vier hun waterpijp roken.
Zaterdag 8 september: Vanmorgen toen we wakker werden liep er heel wat pluimvee rond de camper; ganzen, kippen, pauwen.
We zijn van Falkovets naar de Bulgaars/ Servische grens gereden via de kortste weg, dwz. Een stukje hoofdroute en toen 30km binnendoor. Die 30 km was best een mooie route, maar erg bochtig en in de dorpjes waren de wegen erg slecht. Soms kwamen we een kaaretje tegen getrokken door een paardje. Een gedeelte is bergachtig en veel bos, daar woont niemand, het laatste deel bestaat uit landbouw, de grote velden zonnebloemen werden geoogst met een combine, De overige velden zijn grote maisvelden.
Iets voor elven Bulgaarse tijd waren we bij de grens, een file wachtende auto’s voor ons. Er bleek ook een volle bus de grens over te gaan en dat kostte erg veel tijd.
20 minuten later reden we dan toch Bulgarije uit, maar niet eerder dan dat er nog gecontroleerd was of we een geldig wegenvignet hadden. 100 meter verder de Servische grens, natuurlijk weer die bus voor ons. Uiteindelijk ging het snel toen de bus weg was, wel werd de inhoud van de camper gecontroleerd. Een stempel in het paspoort en iedereen kon verder. We waren toen ruim een uur verder. In Servie komen we in een andere tijdzone, een uur vroeger dan in Bulgarije, dat was meegenomen.
Het Bulgaarse geld dat we nog hadden hebben we ruim voor de grens omgezet in brandstof voor de camper.
In Servie liep het eerste deel van de route door een smal dal. Wat opvalt is dat de nieuwere huizen allemaal heel kleurig zijn, groen, paars, geel, oker, het kan allemaal. Er zijn ook wat armoedig onderhouden huizen en leegstaande huizen.
Wel staan er overal veel groepen bijenkasten, iets wat we ook in Bulgarije hebben gezien. Langs de weg wordt ook op erg veel plaatsen honing verkocht.
Het laatste deel van onze route liep langs de Donau. De weg langs de Donau gaat door een heleboel tunneltjes, er zijn weinig dorpjes en al helemaal geen toerisme. Aan de overkant van de Donau zie je de Roemeense oever, daar zagen we meer bebouwing. Het viel ons een beetje tegen, net alsof je langs een langgerekt meer rijdt zonder activiteiten. Hier en daar waren wel vissers. We kwamen wel meerdere groepen motorrijders tegen.
Onze telefoon heeft hiet alleen bereik via een Roemeense provider, dat is dan weer handig omdat je in Roemenie gewoon tegen thuistarief kunt internetten, Servie behoort niet tot de EU.
In Veliko Gradiste zijn een heleboel recreatieve watermogelijkheden, maar ook daar was het heel erg rustig; een heel verschil met Bulgarije waar altijd en overal mensen bij de meren zijn en kamperen.
We overnachten nu op een heel kleine nieuwe camping waar het Zilvermeer eindigt en de Donau stroomt. Het is een schattig mooi aangelegd campinkje, met perfekt sanitair en zelfs een ingerichte keuken voor kampeerders. Eigenlijk is de camping niet geschikt voor caravans of campers, de oprit is veel te stijl en de plekjes te klein. We zijn de enige gasten, dus dat gaat vannacht wel lukken en de campingeigenaar vindt het geweldig dat zijn camping uitgekozen is door een camper. Zijn hoofddoel was fietskampeerders, er lopen twee grote fietsroutes langs zijn camping.
Sofia2
Dinsdag 4 september:Afgelopen nacht heeft het nu en dan geregend, vanmorgen scheen de zon al op tijd, maar het was erg fris. De komende dagen worden lagere temperaturen en regen voorspeld. Tijd om naar lager gelegen gebied te verhuizen.
Toen we net voor tienen het Rila klooster passeerden was het er nog heel erg rustig.
We zijn even gestopt om een paar ansichtkaarten te posten; de brievenbus hangt op de binnenplaats, meteen na de toegangspoort, maar ik mocht niet naar de brievenbus.
Mijn korte broek was niet de juiste kleding, zelfs niet om kaarten te posten. Uiteindelijk heeft de bewaker de kaarten aangenomen en overhandigd aan de mevrouw uit het postkantoortje ter plekke.
Een paar km na het klooster is maar 1 rijbaan beschikbaar vanwege een aardverschuiving, de opruimploeg is aanwezig en de politie regelt het verkeer. We zijn door een wat saaie omgeving naar Sofia gereden. Op de autoweg net ten zuiden van Sofia waren 2 rijbanen afgesloten, eveneens vanwege een aardverschuiving; de opruimploeg heeft daar nog wel even werk.
We arriveerden rond het middaguur op het tuin campingkje in Sofia, het was er nog rustig dus we hebben een staanplek. Enkele uren later stond de tuin vol. We staan hier met 3 Nederlanders, dat is zo ongeveer het aantal dat we in de weken hiervoor in totaal hebben gezien.
We vonden hier ook Essi en Munia terug, de Israeliers die we eerder in Veliko Tarnovo hebben ontmoet. De temperatuur hier in Sofia ligt beduidend hoger dan in de bergen.
Woensdag 5 september:Vannacht heeft het een beetje geregend, maar vanmorgen scheen weer de zon. Onze luifel wilde gisteravond niet goed dicht en vanmorgen bleek een schroefje van de luifelbevestiging verdwenen. Met behulp van een ladder van de campingeigenaar is dat probleem opgelost.
Daarna wilden we de Boyana Kerk bezoeken, volgens alle publicaties is een bezoek aan die kerk een must. De kerk bestaat uit drie gebouwen. De oostelijke kerk is gebouwd in de 10e eeuw. Aan het begin van de 13e eeuw liet Sebastocrator Kaloyan er een tweede gebouw van twee verdiepingen naast bouwen. De fresco's in deze kerk worden gezien als een van de belangrijkste collecties middeleeuwse schilderijen. Begin 19e eeuw werd de derde kerk gebouwd. De kerk dankt zijn roem aan de fresco's uit 1259. Deze vormen een tweede laag over de schilderingen van vroegere eeuwen en behoren tot de meest complete, best bewaarde werken van de Oost-Europese middeleeuwse schilderkunst.
De kerk ligt in een van de buitenwijken ten zuiden van Sofia en erheen gaan met het openbaar vervoer was erg lastig, dus we besloten met de metro naar het dichtst bijgelegen station de gaan en van daaruit een taxi te nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Taxirit kostte 4 euro.
Het kerkje ligt in een park en bij de ingang van dat park moesten entreekaartjes gekocht worden. Er worden elke 10 minuten max. 8 personen binnengelaten. Er was bijna niemand, dus we mochten gelijk het kerkje in. De tassen moesten bij de ingang achtergelaten worden, foto’s maken is taboe. Er zijn mooie schilderingen, maar de meeste zijn niet meer compleet, hier en daar kun je ook zien dat er een schildering over een andere schildering is gemaakt.
Na ons bezoekje aan de kerk moesten we weer terug, er stond een taxi bij de ingang, dus die maar genomen want in de wijk waar de kerk ligt komt nagenoeg geen verkeer en teruglopen was geen optie. De prijs van de rit terug naar het metrostation gevraagd. De taxichauffeur noemde een prijs 2,5 maar hoger dan de heenrit. Bij protest daartegen zei hij dat de taxi buiten het centrum duurder was. Nou ja, dat zou kunnen en we moesten toch terug, dus we zijn ingestapt en de chauffeur zette netjes de meter aan. Zoals alle taxi’s verplicht zijn had hij ook de ritprijzen netjes op zijn voorruit geplakt, en het prijzenkaartje ook op het dashboard liggen, beetje vreemd dacht ik nog. De rit ging snel en zonder omwegen, op de bestemming aangekomen kostte de rit het 3-voudige van de heenrit. De rit betaald, maar het gevoel opgelicht te zijn bleef. We waren op de hoogte van eventuele oplichtingspraktijken en wisten dat een bepaald bedrijf in elk geval betrouwbare chauffeurs in dienst had, maar van dat bedrijf was er geen taxi in de buurt van de Boyana kerk.
Toen we later ergens een drankje wilden betalen, bleek de taxichauffeur Servisch papiergeld als wisselgeld te hebben gegeven, dat is 5x minder waard dan Bulgaars geld. We zijn dus inderdaad voor een aardig bedrag opgelicht.
Bij het Metrostation ligt een immens groot winkelcentrum, daar hebben we nog even rondgekeken, wat opvalt is dat alle winkels met dezelfde artikelen bij elkaar zitten: schoenwinkels allen bij elkaar, lingeriewinkels in het volgende blokje, etc. Er was niets van onze gading en de kleding voldoet niet aan onze Nederlandse eisen qua model en materiaal, ook al zaten er bekende merken zoals ZAZA, Benetton en H&M.
Terug naar het centrum met de metro, we hebben nog even door een grote drukke winkelstraat geslenterd, we hadden om 19.00 afgesproken met de Israeliers om samen te gaan eten.
Bulgarije heeft een keten van restaurants, “Happy” genaamd. Ze hebben een erg veelzijdig menu met vlees, vis en salades en zijn niet te duur.
We hebben er lekker gegeten, het is een heel groot restaurant en het was er heel erg druk.
Donderdag 6 september:Vandaag een rustige dag, veel bewolking en weinig zon en vanmiddag een bui terwijl de was hing te drogen.
We hebben onze voedselvoorraad aangevuld, evenals het water in de tank.
Nog even de stad bezocht, het was er druk omdat veel Bulgaren een vrije dag hebben ivm “de dag van de hereniging”. Via een vreedzame revolutie werd op 6 september 1885 Oost-Roemelië geannexeerd door het Vorstendom Bulgarije.
Voor het eten nog een afscheidsborrel gedronken met de Israeliers; wij reizen morgen verder naar het noorden van Bulgarije. De Israeliers krijgen komend weekend hun kinderen op bezoek.
We staan voor de 2e nacht met 9 kampeermiddelen in de tuin, het past allemaal net.
Morgen reizen de meesten verder.
Rila klooster
Zondag 2 september: Vannacht blaften regelmatig de honden in de buurt, heel vervelend.
Vanmorgen maar weer een keer de Fransen uitgezwaaid, zij gaan verder naar Griekenland.
Een Belgisch stelletje met een tentje had niets te eten voor ontbijt en in het dorpje is het winkeltje gesloten op zondag. De campingeigenaresse kon het stel voorzien van wat muesli en met ook nog eens wat sneetjes brood van ons was het koppel weer gered.
De Engelsen die gisteren vanaf 16.00 in hun caravan hadden gezeten, legden vanmorgen uit dat ze zoveel binnen zaten vanwege de muggen, zij snapten niet dat wij tot middernacht buiten hadden gezeten zonder lek gestoken te zijn. Om eerlijk te zijn hadden wij ons ingesmeerd met DEET, maar hebben we eigenlijk ook geen mug gezien.
Door alle geklets reden we pas om 10.30 de camping af. Onze volgende bestemming was een camping bij het klooster van Rila, 120 km noordelijker in het Rila gebergte, op 1147 m hoogte. Onderweg veel verkeer richting Griekenland. De camping ligt voorbij het klooster, bij het klooster was het een gekkenhuis: veel auto’s, bussen en mensen, veel parkeerwachters en politie.
De camping bereikten we via een ruim karrespoor. Het is een schitterend, goed onderhouden terrein aan een snelstromend riviertje, het terrein is allesbehalve vlak, maar we hebben een redelijk vlakke plek gevonden, de eigenaar zorgde onmiddellijk voor een elektrakabel.
Voor de rest is de camping, zoals de Fransman eerder zei ”rustiek”. De eigenaar woont in een schuurtje, waarin voor de winter een kachel staat.
Er is een buiten-restaurantje waarin alles op een houtvuur wordt klaargemaakt, er is sanitair met warm water om te douchen, alles superschoon, maar niet erg west europeesch aandoend.
Er zijn ook wat trekkershutten te huur, ook die zien er netjes uit.
Vanavond zijn we gaan eten in het restaurantje, toen we ons maal bijna op hadden was opeens iedereen in rep en roer, Opa was onwel geworden. De familie had geen tijd meer voor klanten, triest voor een Bulgaarse logee die na ons ook wat wilde eten. Een soort beademingsapparaat verscheen en uiteindelijk werd opa op de bank gelegd. Even later kwam een ambulance om Opa(pas 76) op te halen.
De Bulgaar kwam ons in het Italiaans wat vragen, maar het duurde even voor we hem begrepen; Hij wilde graag een kom en wat bestek, blijkbaar had ie nog wat tomaten om te eten.
Hij wilde ook wel zout en onze Bulgaarse komkommersalade, een gekookt eitje was ook welkom, het aangeboden brood hoefde hij niet.
Het is heel rustig hier, je hoort alleen het kabbelende water in de rivier, en even viel in heel de regio de stroom uit.
Maandag 3 september 2018:
De temperatuur was vannacht gedaald tot 10 graden en vanmorgen wilde het niet echt opwarmen. De zon was er wel, maar het was nogal bewolkt.
We hebben voor 1 lev een half witbrood gekocht van de camping eigenaar zodat we konden ontbijten.
Na het ontbijt zijn we te voet naar het Rila klooster gelopen.
Het Rila klooster is het grootste klooster van Bulgarije en werd opgericht in de 10e eeuw door Johannes van Rila (Ivan Rilski), een kluizenaar die wonderen zou hebben verricht en die heilig verklaard was door de Orthodoxe Kerk. Zijn ascetische woning en graf werden een heilige plek en later getransformeerd tot een kloostercomplex. Het Rila klooster speelde een belangrijke rol in het spirituele en sociale leven van middeleeuws Bulgarije. Begin 19e eeuw verwoestte een brand het complex, waarna het tussen 1834 en 1862 werd herbouwd. Het monument is een karakteristiek voorbeeld van de Bulgaars renaissance (18e en 19e eeuw) en symboliseert de bewustwording van een Slavische culturele identiteit na eeuwen van bezetting. Er wonen nog steeds monniken.
Maandagmorgen 11.00 is gelukkig duidelijk niet de drukste bezoektijd van het klooster.
Je mag de kerk bezoeken en het hele binnenterrein, de oude kloosterkeuken is museum en daar moet entreegeld betaald worden. Er is een postkantoortje met een onvriendelijke dame en een iconenmuseum.
Alleen in de oude kloosterkeuken en buiten mogen foto’s gemaakt worden, daar wordt streng op gelet.
Het is een prachtig complex met een kloosterkeuken die uit meerdere vertrekken bestaat. Er werd graan gemalen, water aangevoerd, brood gebakken en natuurlijk gekookt.
Heel veel oude gebruiksvoorwerpen zijn te zien in deze keuken vertrekken.
De binnenplaats is ook mooi om te zien en dan is er nog een aparte klokkentoren. Het allermooiste is de kloosterkerk midden op het binnenplein. De bogengalerijen zijn helemaal beschilderd met bijbelse taferelen. In de kerk zijn alle wanden en plafonds beschilderd. Er is een grote wand met iconen. Hele mooie accessoires, zoals een preekstoel en enorme kroonluchter completeren het geheel. Er lopen permanent bewakers rond die er ook op letten dat er geen foto’s worden gemaakt.
In de kerk en ook buiten zijn hier en daar restauratie werkzaamheden.
Buiten de kloosterpoort telden we 8 bussen met bezoekers, een ervan vervoerde een Nederlandse NKC reisgroep avn campers.
Na ons bezoek aan het klooster zijn we via een pad langs de rivier terug gewandeld naar de camping.
Met de oude man die gisteren naar het ziekenhuis is gebracht gaat het gelukkig goed.
Vanmiddag kregen we gezelschap van een Duits stel met een daktent op de auto en later kwam er nog een gezin met 3 dochters om te overnachten in een tentje.
De zon heeft zich heel de dag maar weinig laten zien, het bleef wat fris en vanavond kregen we een “verfrissende” bui. Het was al lang donker toen er nog een Duits stelletje in een huurauto en met tentje arriveerde, ze kwamen van de Zwarte zee en hadden wat moeite de camping ingang te vinden.
Melnik
Vrijdag 31 augustus:De fransen waren al vroeg vertrokken, want “er zaten op hun wegenkaart toch wat haarspeldbochten in hun route”. Ach.. het was dezelfde route die wij gingen rijden.
Eenmaal op weg reden we door een dorpje waar een vrouw juist haar tuinhekje sloot: ze had een koe aan de lijn die uitgelaten moest.
In Velingrad boodschappen gedaan bij de Lidl en de Billa, die lagen niet ver van elkaar. Daarna volgde een tamelijk saaie route door een bergdal. Bij een drinkplaats was een vrouw de was aan het doen. We passeerden een grote begraafplaats met op alle graven een steen, de begraafplaats was slecht onderhouden: er groeide erg veel onkruid tussen de graven.
Niet ver van Bansko veranderde het landschap: er waren veel weilanden, er was een man gras aan het maaien met een zeis en er werd hooi opgeschud met een grasopschudmachine getrokken door een paard. We zagen in deze regio meerdere keren vervoer met paard en wagen. De regio had in elk dorp wel een moskeetje en oogde erg arm, veel verlaten of vervallen huizen.
Aangekomen in Bansko, een ski-oord konden we de camperplaats niet vinden, uiteindelijk vonden we de plek, maar er was alleen nog een bordje, het gebouwtje was verlaten en het terrein lag vol rommel.
In het ski-oord waren wel wat mensen, maar het was er erg rustig, een supermarkt was gesloten, mogelijk alleen open in de winter.
Onze rit vervolgd naar een Melnik, 100 km verder dan Bansko. De weg die we reden was een erg drukke weg; de verbinding Sofia Griekenland. Ook deze weg loopt langs een rivier en hier en daar liggen winkeltjes en restaurantjes die een terras hebben aan de rivier. Men is bezig deze tweebaansweg te vervangen door een 4 baans autoweg, die loopt echter niet meer langs de restaurantjes.
Via wat smallere wegen naar het Zandpiramide landschap van Melnik.
We overnachten bij een hotel/restaurant op de parkeerplaats. Het hotel heeft een waterkraan op de parkeerplaats en je kunt elektra aansluiten.
Later arriveerde er nog een camper met 3 belgen om te overnachten, het bleken drie broers uit onze geboorteregio, zij zijn op de terugweg vanuit Griekenland; even lekker kletsen in het Limburgs dus.
We hebben heerlijk gegeten in het restaurant en waren inclusief drank 12 euro per persoon armer.
Ook hier overal verlaten en vervallen huisjes, tegenover de parkeerplaats liggen 2 huizen die zo vervallen zijn dt ze gestut moeten worden; ze worden wel bewoond.
Was het de laatste dagen aangenaam overdag en fris in de nacht, we zijn nu aan de voet van het Pirin gebergte, 25 km verwijderd van de Griekse grens; nu is het 30 graden en koelt het weinig af voor de nacht.
Zaterdag 1 september. Het was heel erg rustig vannacht, zelfs geen blaffende hond gehoord.
Na het ontbijt zijn we naar het 1 km verderop gelegen klooster gewandeld, het Rohzen klooster. Het is een klein klooster uit de middeleeuwen, is al eens door brand verwoest, maar weer opgebouwd en gerenoveerd.
De kloosterkapel is erg donker. Weer veel muurschilderingen en iconen, het plafond echter is van hout en niet beschilderd. De eetzaal van het klooster is ook te bezichtigen: een lange kamer met een heel lange tafel die eruit ziet als een soort lange sjoelbak. In een ander vertrek staat de lemen oven.
Toen we terugliepen kwamen we een groep backpackende bedevaartgangers tegen, ze droegen een grote vlag met zich mee.
We kwamen ook de Belgen tegen, zuchtend en kreunend arriveerden zij op de parkeerplaats van het klooster.
Daarna zijn we naar het 6 km verder gelegen plaatsje Melnik gereden: Melnik bestaat uit nauwelijks meer dan een straat met veel souvenirwinkeltjes en restaurantjes. Het dorp ligt heel mooi midden tussen de Zandpyramides, tevens wordt er wijn gebotteld. De Flessen wijn worden bewaard in grotten.
We hebben het oude fort bezocht en daarna het wijnmuseum. Rondom Melnik worden veel druiven geteeld en wijn geproduceerd.
In het wijnmuseum hebben we een fles wijn gekocht. Die wordt ter plekke gevuld uit een groot vat, vervolgens mag je er zelf een kurk in persen. De beheerder van het museum verzegelt de kurk dan met een heus lakzegel.
Inmiddels was het allang lunchtijd, dus maar een tafeltje uitgezocht in een van de restaurantjes. Helaas na enkele minuten werden we aangevallen door een heleboel agressieve wespen, een ervan stak in mijn bovenlip.
We zijn dus rap vertrokken naar een ander restaurant. We hebben tot nu toe weinig wespen gezien, maar in Melnik waren er wel erg veel.
Vanuit Melnik via een binnenweg naar Kromidovo gereden, een plaatsje 25 km voor de Griekse grens. Het plaatsje is erg klein, heeft merendeels zandwegen, maar wel een mooi openbaar zwembad en een kleine camping met Engelse eigenaren. Het is onze volgende overnachtingsplaats. De fransen die we eerder tegenkwamen staan hier ook.
Een Oostenrijks stel dat op weg was naar Griekenland is teruggekeerd omdat er een urenlange file voor de grens stond. Ze proberen het vannacht nog een keer.
De drukte schijnt veroorzaakt te worden door Grieken die in het weekend massaal inkopen komen doen in een stad hier vakbij. Bulgarije schijnt goedkoper te zijn dan Griekenland.
Er staat een Nederlands stel, de Fransen, een Engelse caravanen enkele tentjes, ook de tipitent is bewoond. Het is 22.00 en nog 27 graden.
Batak
Woensdag 29 augustus: Vanmorgen tijdenshet ontbijt besloten we niet in Dospat te blijven, maar te verhuizen naar een camping 60 km noordelijker. Het campingkje in Dospat lag wel mooi en rustig aan een meer, had een enorme ingerichte keuken voor kampeerders en er waren veel wandelmogelijkheden, maar dat was het dan ook.
Het supersmalle weggetje vanaf de camping naar de bewoonde wereld reden we zonder tegenliggers, dus dat was makkelijk. Daarna volgde een bijzonder mooie route, weer met veel haarspeldbochten, maar ook langs meerdere (stuw)meren. Onderweg moesten we stoppen voor een kudde paarden en een paar maal voor een kudde runderen.
Bij alle meren stonden aan de oevers kampeerders, een camping konden we niet ontdekken.
De meren zijn stuwmeren en er mag niet in gezwommen worden, maar er wordt volop gevist.
We reden bij het laatste meer over de stuwdam, de dam wordt permanent bewaakt; een mannetje zit bij een huisje heel de dag te…….? Lijkt ons een vreselijke baan, maar ja…het is wel werk.
Ergens onderweg stond bij een drinkplaats een heel mooi kapelletje, dat moest toch echt bezocht worden.
Alles in bescheiden vorm erop en eraan van de grotere kerken, er stonden een paar brandende kaarsjes, dus we waren niet de eerste bezoekers vandaag. Ik heb drie kaarsjes gekocht een aangestoken.
De camping in Batak waar we al voor het middaguur arriveerden ligt ook aan een stuwmeer. Het is een camping onder Bulgaars beheer, de nog jonge beheerders hebben in Amerika gewoond. De camping is aangelegd op terrassen en nog best goed gevuld met vooral Bulgaarse kampeerders en een enkele kampeerder uit West Europa.( Ier, Duitser, Fransman). Na installeren zijn we naar het dorpje gefietst. We wilden Bubbles niet meenemen, maar toen ze ons de fietsen zag pakken begon ze te dansen, dus haar maar meegenomen in de fietsmand. Er zijn langs het meer verrassend veel hotels en toeristische locaties. Er wandelen ook overal wel mensen. In het dorpje staan een paar kermisattracties waaronder een echte ouderwetse zweefmolen, er zijn een paar restaurantjes en een mini supermarktje. Er staat een enorm onafgebouwd complex naast het meer, ruwbouw etages zijn klaar en toen is men jaren geleden met de bouw gestopt.
Zaten we in Dospat op 1100 meter hoogte, deze camping ligt op 1000 meter hoogte.
Het is heerlijk weer overdag, ong. 27 graden, maar als de zon onder gaat koelt het ook razendsnel af naar 14 graden.
Donderdag 30 augustus:Het werd vanmorgen al snel weer aangenaam zonnig weer.
Een rustdag vandaag: dwz. Een beetje schoonmaken, de watertank bijvullen, vuil water afvoeren, en een wasje draaien. Een wasbeurt kost 2,5 euro. De was was bij een beetje wind droog in anderhalf uur.
Vanmiddag verscheen een Nederlandse auto op de camping met daarin een dame die in haar eentje een rondreis Oost Europa maakt. Tevens verscheen een man op ons veld die begon te zwaaien, oké, dan maar terugzwaaien.
Even later bleek het de Fransman te zijn die naast ons stond in Veliko Tarnovo. Zij waren blijkbaar op dezelfde dag bij het Bachkovo klooster geweest als wij. Ze hadden daar willen overnachten, maar dat was hun door de politie verboden.
Ze hadden grote moeite campings te vinden omdat ze geen idee hadden hoe coördinaten in te voeren in de navigatie. Campings staan nl. heel slecht aangegeven, soms pas voor de ingang. Met wat hulp is het coördinatenprobleem nu opgelost.
Er vliegen hier mooi gekleurde vlinders, heel veel zwaluwen en een kleine lawaaimaker die loopt als een kwikstaart en vanuit de verte een beetje lijkt op een mus.
Kreeg zojuist weer een mail van Ziggo dat mijn mailaccount geblokkeerd is omdat er vanuit diverse ip’s mail is verstuurd; Ziggo gaat er dan vanuit dat mijn account gehackt is. Je krijgt een link waarmee je je wachtwoord kunt veranderen en dan wordt je account weer gedeblokkerd. Het was al de derde keer binnen een jaar.
Ziggo zegt dat je overal vandaan altijd kunt mailen en je mail lezen; niet dus. Protest help niet, want de blokkade wordt “geregeld door het Ziggo-systeem” grrr.