Bachkovo

Dinsdag 28 augustus 2018: De nacht op de parkeerplaats in Plovdiv was heel erg rustig, de straten eromheen zijn in de nacht uitgestorven en de regen was ook gestopt. Om stipt 07.00 ging de poort weer open en begonnen de activiteiten. Er dook ook een man op die 5 lev parkeergeld kwam innen. De Duitsers waren toen nog in diepe rust en hebben geen parkeergeld betaald.

Overigens heeft Plovdiv heel veel mooie fietspaden tot ver in de buitenwijken.

We hebben afscheid genomen van het Duitse gezin en zijn eerst naar Kaufland boodschappen gaan doen. Kaufland is een enorm grote wat luxere supermarkt, daarna ons door het drukke verkeer de stad uit geworsteld en naar het zuiden gereden om een beroemd klooster te bezoeken; Het Bachkovo klooster werd al in 1083 gesticht. Het huidige gebouw stamt echter grotendeels uit de 17de eeuw, omdat het oorspronkelijke klooster door de Ottomanen ernstig beschadigd was. Er zijn prachtige schilderingen en een Icoon van de maagd Maria uit 1310.

In een stadje enkele kilometers voor Bachkovo telden we wel 10 winkels met trouwjurken.

Toen we de parkeerplaats van het klooster opreden konden we maar met moeite een plekje vinden; het was er heel erg druk en overal zaten groepen mensen te eten, drinken en dansen op zelf meegebrachte muziek. Er was enorm veel politie op de been. We hebben aan de politie gevraagd wat er aan de hand was. Zij vertelden dat al die feestvierders Roma zigeuners waren, maar dat niet alle Bulgaren Roma’s waren.

Even later raakten we in gesprek met een Duitse dame, Zij woont nu in Hamburg, maar is eigenlijk een Roma. Zij vertelde dat vandaag een feestdag was voor de zigeuners en dat deze van heinde en verre gekomen waren Om Maria te eren in dit klooster. Zijzelf kwam ook elk jaar met haar vader.

De toegangsweg naar het klooster is aan weerskanten bezaaid met restaurantjes en souvenirwinkeltjes. Eenmaal bij het klooster is het gelukkig gedaan met de commercie.

Een gedeelte van de binnenplaats van het klooster wordt gerenoveerd.

We moesten in de rij staan om het kloosterkerkje te bezoeken, reden: alle zigeuners willen bij binnenkomst het icoon van Maria aanraken en kussen. De kerk heeft zoals de andere orthodoxe kerken veel mooie schilderingen: alle muren, bogen en plafonds zijn beschilderd met taferelen uit de bijbel. Dan is er natuurlijk de wand met iconen, een preekstoel en een : bisschops stoel”. Een grote ronde goudkleurige kroonluchter en kleinere lampjes completeren het geheel.

Er was een eveneens beschilderde hal waar je de kaarsen kon opsteken.

Er was ook een 2^e binnenplaats met nog een kleine kapel, helaas is die gesloten voor bezoekers. Toen wij daar aankwamen kwam er juist een familie uit de kapel, er was een peuter gedoopt. De grootouders waren duitsers en deelden naar goed gebruik een soort zoet breekbrood en er zoete koekjes uit aan de aanwezige familie, ze stonden erop dat wij ook wat lekkers aannamen.

Na het bezoek aan het klooster zijn we ong. 100 km door de bergen gereden, een heel mooie route, met veel bochten en veel mooie natuur. We kwamen door een wintersport dorp: grote hotels, een skilift en een te koop staand half afgebouwd appartementen complex. Het dorpje was uitgestorven, alleen in een bungalowpark zagen we wat activiteit en gasten.

In dit deel van Bulgarije wonen moslims, we zagen hier en daar een moskee.

We zien weinig vee in de weilanden, soms een kudde geiten of schapen met een herder, maar vandaag zagen wij ergens een grote kudde rundvee, allen uitgerust met koebel, er vlakbij lagen de herder en zijn hond te slapen in het gras.

Onderweg zagen we meerdere forellenkwekerijen, er was zelfs ergens een forellen museum.

We overnachten nu op een mini camping aan een meer in Dospat. De weg ernaartoe was de laatste 10 km erg smal, 1 baans en amper passeer ruimte.

De beheerster van de camping spreekt alleen Bulgaars. De camping is pas 2 jaar oud, maar ziet er slecht onderhouden uit. Het sanitair is wel netjes. Blijkbaar vonden ze samen douchen een gezellig idee: er zijn 2 herendouches en 2 damesdouches, de damesdouches zijn in een en dezelfde ruimte zonder scheidingswand.

Langs het meer staan overal verspreid caravans, ze staan er duidelijk het hele jaar.

Vanavond klonk uit 1 van de caravans bij het meer zigeunermuziek, klonk wel gezellig.

We zitten voor het eerst sinds lang weer binnen, het is flink afgekoeld naar 14,5 graden.

Plovdiv

Maandag 27 augustus: Gisteravond lieten we Bubbles even loslopen, ze vond onmiddellijk een gat in de omheining waar ze doorheen kon.

Vanmorgen op weg gegaan naar Plovdiv, 80 km verder. We reden eerst door een troosteloze omgeving met vervallen, verwaarloosde huisjes die wel werden bewoond. Heel veel rommel rondom de huisjes ook. We denken dat het Roma dorpjes waren.

Over het algemeen ligt er weinig vuil waar we tot nu toe gereden hebben, maar in deze regio was enorm veel vuilnis gestort langs de weg.

De eerste 50 km was het wegdek niet best, daarna prima. Ergens was zo te zien een naar ongeluk gebeurd: er lag een auto in de sloot in onze rijrichting: de voorkant helemaal in elkaar, in de andere rijrichting lag ook een auto in de sloot, iets minder beschadigd. Politie en een ziekenauto waren aanwezig.

Wij konden nog doorrijden, maar even later werd alle verkeer omgeleid.

Onderweg weer heel veel velden met zonnebloemen, mais en koolsoorten. We zagen ook een groot veld wijndruiven.

Plovdiv is best een grote stad, onze parkeerplek ligt aan de westkant en we kwamen aan de ootskant de stad in. Het kostte even tijd, maar om half een reden we de parkeerplaats bij een permanente groentenmarkt en tegenover het stadion op. In Plovdiv is geen camping, de dichtstbijzijnde is 80 km, dus deze parkeerplaats is het alternatief. We vonden gelijk een plekje in de schaduw.

De groentenmarkt is niet erg druk bezocht, maar heeft een groot assortiment aan verse kwalitatief goede groenten en fruit.

We zijn naar het stadscentrum gelopen, een rechte weg van 2,5 km.

Plovdiv is een van de oudste steden van Bulgarije met een romeins theater en een oud stadsdeel.

We hebben in het centrum weer gezocht naar een toeristeninfo, en hoewel die op de bordjes stond, was ie onvindbaar.

Via een mooie winkelstraat kwamen we bij een klein amfitheater, leuk, maar niet wat we zochten.

Er zijn veel kebab/shoarmatentjes die heerlijke kebab verkopen, dus dat werd onze lunch.

Uiteindelijk vonden we het oude Romeinse theater; alle zitrijen waren oorspronkelijk van marmer, maar ze zijn gerestaureerd met gewoon beton. Er is nog een zuilengalerij aanwezig.

Er worden regelmatig concerten gegeven, de zitrijen waren voor daarom allen voorzien van zitkussens.

Het Romeinse Theater ligt in de oude stad die best aardig is om te zien. Smalle straatjes met veel houten huizen die merendeels mooi gerestaureerd zijn.

Uiteraard ontbreken de orthodoxe kerken niet, maar in de meesten mogen geen foto’s gemaakt worden.

We vonden ook een voormalige Derwishkerk. Derwish= islamitische geestelijke die het soefisme aanhangt, een mystieke interpretatie van de Koran; die alleen nog voorkomt rond Konia in Turkije.

Tegen vijven zijn we met een taxi teruggekeerd naar de parkeerplaats, kosten minder dan 2 euro.

We waren net op tijd terug voor het onweer. Het regent en onweert nu al uren, soms even een droge periode.

Leuk detail: het Duitse gezin met 2 kinderen dat naast ons stond in Veliko Tarnovo en dat we gisteren tegenkwamen in Kazanlak, staat nu ook op deze parkeerplaats.

Om precies 22.00 waren de hekken dicht. We kunnen nu dus niet van de parkeerplaats af tot 07.00 uur, dan gaan de hekken weer open.

Via Kazanlak

Zaterdag 25 augustus:Een dag om de camper een keer schoon te maken en gewoon niks doen. De Israeliers ( Mounia en Essi)zijn naar een kloof en we mochten mee, maar een dagje rust voor we verder trekken vonden we ook wel handig.

Na het avondmaal hebben we heel gezellig met hen wat gedronken op ons vertrek.

De camping is niet echt druk bezocht, maar de laatste paar dagen zijn toch diverse nationaliteiten langsgekomen: een Belg op weg naar Iran, een Roemeen, een Italiaan, Engelsen in een tent, een Nederlander, enkele Bulgaren, een Fransman, een Tsjech, een Sloveen, een Deen en als buren een stel uit Duitsland met 2 kleine kinderen. Het Duitse stel reist in een busje, elke dag laden ze 7 blauwe tassen uit, elke morgen worden die ingeladen want ze weten niet of ze terugkomen, maar ze kwamen wel terug voor de nacht.

Zondag 26 augustus:Vandaag afgerekend op de camping, Het bedrag viel ons mee en we konden pinnen, dat kan ook niet altijd, de afrekening hebben we inmiddels per mail ontvangen, in het Bulgaars nog wel. Nogmaals afscheid van de Israeliers en dan vertrekken. Het wegrijden vanaf de camping ging moeizaam, maar deze keer bereikten we de weg in een keer. Even tanken bij een groot modern tankstation in de stad, als ik wil afrekenen met een bankkaart blijkt dat niet te kunnen, alleen cash. Eerst naar de Shipkapas, via heel wat haarspeldbochten; Overal in Bulgarije zijn langs de weg drinkplaatsen, aangegeven met een bordje en inderdaad met een kraan waar ook gebruik van wordt gemaakt. Bij de pas aangekomen was het erg druk, allemaal Bulgaren, 1 Engelse auto. Het monument en het kerkje liggen echter meer dan een kilometer lopen vanaf de parkeerplaats. Dat is voor een andere keer.

Daarna naar een Thracies graf uit de 4^e eeuw voor christus in Kazanlak. Het staat slecht aangegeven, maar we vinden het wel snel. Een parkeerplaats is er niet, maar in de straat is wel plek om te parkeren. We verwachtten een groot complex, maar dat viel tegen. Het is een heel klein graf met mooie schilderingen, een graf van ong. 2x2 met een koepel die ook beschilderd is. Het originele graf is niet toegankelijk, de replica wel. Daar komen we ook onze Duitse buren uit Veliko Tarnovo weer tegen.

Binnen een kwartier zijn we klaar met het bezoek, na nog een hapje en een drankje op een leuk terras bij de ingang hebben we nog een tamelijk nieuwe orthodoxe kerk in die buurt bezocht. Er liep een mevrouw rond die 5 euro vroeg als we foto’s wilden maken. In meer kerken in Bulgarije heft men geen entree, maar moet er wel betaald worden voor het maken van foto’s.

Ons oorspronkelijke idee was om te overnachten op een camping bij een restaurant in de buurt van Kazanlak, maar toen we daar voorbij reden veranderden we snel van plan. Het zag er allemaal niet erg aantrekkelijk uit en er stond niemand op die camping.

100 km verder gereden, door een tamelijk vlak en saai landschap over groot deels slecht wegdek:zonnebloemvelden en een paar maisvelden. Een paar niet al te welvarend uitziende dorpjes passeerden we ook.

2 keer passeerden we een dorpje dat meer leek op een sloppenwijk: slecht onderhouden vervallen huisjes die wel bewoond werden, geen geasfalteerde wegen. Mogelijk een erg arme bevolkingsgroep? Meestal zijn niet alle straten geasfalteerd, maar dit zag wel heel erg armoedig uit.

We zijn ge-eindigd op een kleine camping in een prachtige omgeving. De eigenaar is Engels en lijkt wat op een overjarige hippie. Er zijn 8 plekken in zijn mooi onderhouden tuin, het is er doodstil. Het is ook de eerste camping waar de eigenaar zegt dat we Bubbles maar lekker los moeten laten lopen, hij heeft zelf twee honden, voorzien van een koebel, dan weet ie tenminste waar ze lopen op het grote terrein.

Veliko Tarnovo en omgeving

Woensdag 22 augustus 2018:

De Israelische man tennist graag, als hij ontdekt dat wij ook graag tennissen wil hij graag tegen/met ons een potje spelen, maar de camping heeft helemaal geen tennisbaan en wij hebben helemaal geen rackets meegenomen. Hij wil zo graag een potje tennissen dat hij de receptie vanmorgen om 8 uur wat tennisverenigingen heeft laten bellen, met de vraag of we een baan en rackets kunnen huren. Er zijn wel enkele tennisbanen in de omgeving, maar die verhuren geen rackets. Uiteindelijk kunnen we terecht op een baan die ook ballen en rackets beschikbaar stelt.

De tennisbaan bij het centrum van Veliko Turnovo is snel gevonden, als we langs de weg parkeren zie ik een paar meter voor ons 2 parkeerwachters met een karretje een Roemeense camper bevrijd worden van een wielklem. De Israelier vindt dat de mannen ons wel toestemming kunnen geven om te parkeren, en dat lukt: we krijgen een kraskaartje waarop dag, jaar en starttijd worden open gekrast. We mogen een uur blijven staan en het kaartje moet goed zichtbaar voor het voorraam liggen. Kosten 1 Lev(= 50 eurocent).

We lopen via een karrespoor naar wat uitziet als een tennisbaan, maar daar is niemand, iets verder is nog een baan. Daar blijken wat jongens tennisles te hebben en er is ook iemand aanwezig die op de hoogte is van onze komst. We krijgen van de tennisleraar 5 hele slechte ballen en een paar oude rackets met slechte bespanning. De tennisleraar maakt ook nog even het gravel nat voor ons. Na een uurtje tennis in de warme zon betalen we het afgesproken bedrag en leveren de ballen en rackets weer in. Er is niets bij de tennisbanen, alleen een klein overdekt zithoekje en 2 bankjes.

De rest van de dag hebben we niks gedaan, het was vandaag gewoon een rustdag.

Donderdag 23 augustus:

Vanmorgen met de Israeliers meegereden naar de stad, we hebben bij de tourist info(deze keer makkelijk te vinden en open) een stadspattegrond gehaald. De Israelier wilde ons afzetten bij de berg met het aoude fort, maar de enige toegangsweg was afgesloten ivm wegwerkzaamheden. Ondanks aandringen van de Israelier mocht hij niet doorrijden. We zijn toen zelf verder gelopen, de Israeliers zijn huns weegs gegaan in de stad.

Het Fort ligt op een berg en beslaat een erg groot terrein,; het bestond oorspronkelijk uit veelwoningen en wallen en uiteraard een kerk. Niet alles is behouden gebleven, soms bestaan de resten uit opgegraven funderingen.

De kerk bevatte hele aparte schilderingen. De schilderingen leken in niets met wat we eerder hebben gezien.

Het was rond de middag al erg warm en we zagen een toeristentreintje staan, dat volgens de plattegrond een halte had in het stadscentrum. We stapte in het treintje, maar een uur later stonden we weer bij de startplek. Het treintje bleek heen en weer te rijden tussen het fort en een nieuw aangelgd park met miniaturen van belangrijke gebouwen in Bulgarije: “mini Bulgaria”.

Uiteindelijk maar teruggelopen naar het centrum en daar een taxi naar de camping genomen.

We hadden van de camping een briefje meegekregen om een evt. taxichauffeur te laten lezen waarop in het bulgaars stond: “Kunt U ons svp terugbrengen naar de betreffende camping in Draghizevo”. De taxichauffeur sprak alleen Bulgaars en bracht ons rechtstreeks terug naar de camping.

Vrijdag 24 augustus: Op deze camping kun je de was laten doen, je krijgt hem dan droog en gestreken terug, dus vanmorgen maar eens beddengoed en handdoeken ingeleverd, daarna opgeruimd, want we wilden nog wat van de omgeving zien. Fietsen was geen optie omdat een klooster en een oud dorpje op ons lijstje stonden en dat betekende ruim 50 km fietsen door een heuvellandschap. Taxi voor zo’n uitje is onbetaalbaar, dus de camper ingezet. De camping heeft een erg steile uitrit, pas na 3 keer lukte het ons de weg te bereiken, slecht voor de banden.

Volgens google maps lag ons eerste doel maar 20 km verder, helaas was dat wat optimistisch, via kleine, smalle weggetjes waren we toch een uur verder voor we het hadden gevonden. Het Kapinovski klooster viel tegen, het was klein, slecht onderhouden en een verwaarloosde binnentuin. Het kerkje was erg klein, met wat schilderingen en iconen. Het klooster exploiteert echter ook een heel erg mooie camping met veel schaduw en een mooi zwembad, de camping zag er prima uit en had best veel gasten.

Daarna verder gereden naar Tryavna, een klein dorpje met huizen uit de 18^e eeuw, de meeste mooi gerenoveerd. Het doet een beetje aan Oostenrijk denken.

Ook hier, zoals op meer plaatsen in het Oostblok de bijzondere gewoonte om een overlijden te publiceren op een geplastificeerd A4tje en datA4tje vervolgens op te hangen op een hek of aan de voordeur van een overleden persoon. Hier hingen wel 50 A4tjes.

Er waren maar weinig toeristen. De ijsverkoper bleek Duits te praten, hij had nu vakantie, maar woonde en werkte al jaren in Duitsland.

De lunch was ook bijzonder, we konden op een terrasje alleen koffie krijgen, wat eetbaars moest bij de buren gekocht worden. Het meisje in het pizza/ brood hokje verstond alleen Bulgaars. De serveerster van het terras sprak wat Engels en zo kregen we toch een broodje ham/kaas. Het meisje raakte helemaal van slag toen we er geen sla ,frietjes en sausjes bij wilden hebben.

De bulgaren lijken dol op gigantische monumenten op allerlei plaatsen, elk dorp heeft minimaal 2 monumenten en op elke pas staat ook een monument.

Daarna weer terug naar de camping, via een mooie bosrijke en heuvelachtige route, de wegen waren wel erg hobbelig, met hier en daar gaten.

We hadden vanmorgen onze spullen op onze plek van de laatste dagen laten staan, maar bij terugkomst hebben we een vlakker plekje uitgekozen en toen onze achtergelaten spullen maar weer opgehaald.

De was hebben we keurig gevouwen en gestreken teruggekregen.

Er is inmiddels een Nederlandse camper aangekomen, voor hen zijn wij de eerste Nederlanders die ze tegenkomen in Bulgarije.

Troyan

Dinsdag 21 augustus:We hebben voor het eerst sinds lange tijd weer eens prima geslapen vannacht. Het lege vakantiepark Klisura was doodstil, de nachttemperatuur was ong. 14 graden en Thieu is weer helemaal de oude. Vandaag een ritje van ong. 200 km voor de boeg.

Om 8 uur komt het personeel van het park, wat te doen? Gazons maaien en sproeien, de receptioniste is druk met haar telefoontje.

Wij rijden na het ontbijt naar de Troyanpas. Een mooie route met veel haarspeldbochten, de weg is goed en er is weinig verkeer. We komen een stokoud Bulgaars volkswagenbusje tegen met daarachter een stokoude caravan. Alle bulgaarse kampeermiddelen, vooral campers die we tegenkomen zijn oud.De loofbomen worden plotseling vervangen door kale vlaktes. Geen naaldbomen als overgang. De Troyanpas ligt op 1450 meter en is daarmee de hoogste bergovergang in Bulgarije. De naastgelegen berg is 1750 meter en op de top staat een geweldig monument dat in 1978 werd opgericht ter gelegenheid van het feit dat 100 jaar terug de Turken uit het gebied werden verdreven en het is opgedragen aan de Russische troepen die het er bijzonder zwaar gehad hebben. Op de pas zelf beginnen enkele wandelroutes, ook ligt de pas in een Europeesche (E3) wandelroute van 700 km, waarvan 80 km door dit Bulgaarse natuurgebied loopt. Er liggen op de route meerdere berghutten, alles keurig aangegeven op de pas. Op de pas ontmoeten we ook een Bulgaars echtpaar dat waarmee we gisteren een praatje hebben gemaakt in Koprivthitsa. Zij reizen per auto door hun vaderland.

De weg naar beneden bestaat weer uit erg veel bochten. We komen zowaar een Bulgaarse camper tegen. De weg is duidelijk toe aan onderhoud. De Bulgaren hebben de nare gewoonte om struiken te snoeien precies tot de rand van de weg, omgevallen bomen worden afgezaagd precies op de wegrand, als je een keer een beetje moet uitwijken heb je kans op een boomstam door je ruit.

Na de pas rijden we naar Troyan monastry, het op 2 na grootste klooster in Bulgarije, aan het begin van de 15e eeuw gesticht.

Het is best druk op de parkeerplaats van het klooster en blijkbaar kun je er ook overnachten, er staan een Engelse en een Bulgaarse caravan waarin duidelijk ter plekke gekampeerd/overnacht wordt.

Het kloosterbezoek is gratis, wel staat er een bus voor donaties.

Het is een erg mooi complex, bestaande uit een paar gebouwen met veranda’s, ziet er een beetje Oostenrijks uit. Er staat een prachtige kerk met een heel mooi interieur, alle muren en plafonds zijn beschilderd met taferelen uit de bijbel, de hoofdwand is behangen met Iconen. Er hangt een enorme kroonluchter midden in het kerkje. Men is duidelijk bezig met restauratie van de schilderingen, de zijbeuken bevatten nog ernstig door de tijd aangetaste schilderingen. Naast de kerk staat een rond kapelletje waarin tijdens ons bezoek net een doop van een peuter plaatsvond. We kennen de dooprituelen van de orthodoxe kerk niet, maar het kind werd in zijn nakie in een kleine doopvont gezet terwijl de priester een heel verhaal hield en het kind af en toe optilde.

Daarna naar onze volgende overnachtingsplaats, een camping met engelse eigenaren bij Veliko Turnovo, maar eerst een supermarkt opzoeken. Die vonden we dicht bij het dorp, een Lidl, een Billa en een Kaufhof. Keus genoeg hier.

De camping ligt 14 km buiten Veliko Turnovo. De receptie is uitermate vriendelijk, de camping is niet druk en het zwembad wordt gebruikt door de lokale bevolking.

De plekken zijn groot, maar erg scheef, waterpas staan is onmogelijk.

Tegen de avond komt er een auto met een erg vreemde nummerplaat met daarachter een caravan de camping oprijden. Het blijken Israeliers zijn die de caravan gehuurd hebben in Duitsland om een half jaar door Europa te reizen. Maar door Europa reizen voor Israeliers geeft veel problemen met verblijfsduur, visa en verzekeringen. Dan is er voor hen ook nog een probleem met Schengen en niet Schengen landen. Ze reisden tot nu toe vooral door Oost-Europa om de plaatsen van de herkomst van hun ouders te bezoeken..

Koprivthitsa

Maandag 20 augustus: Vannacht kwamen de Italianen van 3 campers na enen thuis, vervolgens voerde een van hen een luidruchtig telefoongesprek, grrr.

Vanmorgen gedoucht in de ludieke doucheruimte van de camping, heerlijk warm water dankzij een zonneboiler, zelfs de bouwvakkers van de toekomstige Lidl begonnen pas om 08.00.

Na een hartelijk afscheid van de campingeigenaar en zijn vrouw zijn we naar Koprivthitsa gereden, 117 km vanaf Sofia. De weg was prima, aangelegd met hulp van de EU stond op de borden en liep soms door dorpjes. We reden door mooie natuur, bergachtig, veel zonnebloemen en mais. Toen het heuvelachtiger werd vooral veel weilanden, maar nagenoeg geen vee te zien. De huizen zijn vaak ook lastig te zien; veel bomen en struikgewas langs de rand van de weg. De laatste 15 km is de weg wat smaller en het wegdek verdient hier en daar wat onderhoud. Er is weinig verkeer.

Aangekomen in Koprivthitsa parkeren we op een grote parkeerplaats aan het begin van het dorp, er staan 2 bussen, een paar auto’s en 2 Italiaanse campers. De parkeerplaats zou betaald moeten worden, maar de slagboom staat open en er is niemand om parkeergeld te innen.

Koprivthtitsa is een oud dorpje met nog zo’n 350 huizen uit de periode 1840-1870. Andere dorpen uit de streek zijn door de Turken uitgemoord en platgebrand. De Turkse overheersing duurde van eind 14^e eeuw tot eind 19^e eeuw.

Er is zowaar een toeristeninfo die een plattegrondje voor ons heeft. We drinken koffie op een pleintje en wandelen dan door het dorpje. Er ligt op een heuvel een kerkje dat we natuurlijk bezoeken. Het kerkje en de kerktoren zijn felblauw. Er is net een groep Italianen binnen met een gids, beetje druk.

Het is een heel klein kerkje met veel iconen en schilderingen en een preekstoel van mooi houtsnijwerk. Entree was 1.25 euro pp. Daarvan onderhoudt en renoveert men het kerkje.

In het dorpje ligt ook nog een gebouw uit de 19^e eeuw, daarin kan een klaslokaaltje bezocht worden en was een spinnenwiel en meerdere weefgetouwen opgesteld. Eigenlijk moest ook daar entreegeld betaald worden, maar we liepen tussen een groep Italianen.

Eigenlijk vie lhet dorpje ons een beetje tegen al lag het wel heel mooi tussen de bergen.

Vanuit Koprivthitsa zijn we naar het 30 km verder gelegen eco-kamp Klisura in Klisura gereden. Het eco-deel kunnen we niet ontdekken; het is een heel erg groot en mooi terrein met een hoofdgebouw met restaurant, een paar bijgebouwen en een aantal mooi uitziende vakantiebungalows waarin geen gasten zijn. Bij de receptie waren 3 personen aanwezig, maar slechts een jong meisje wilde ons helpen, de anderen negeerden ons gewoon.

We hebben ons ge-installeerd, maar eigenlijk is elektra de enige voorziening die er is voor kampeerders. Er zijn 4 toiletten bij het restaurant, waarvan 2 schone, werkende toiletten. Later op de dag arriveerde er nog een Duitse motorrijder met een tentje.

Het restaurant lijkt dienst te doen als lokaal cafe en speelgelegenheid voor de kleuters uit het dorp. Tevens verschenen rond 20 uur 8 jongeren voor een gezellige bijeenkomst in het tuinhuisje naast onze camper. Na een half uurtje waren hun zelf meegebrachte versnaperingen op en verdwenen ze weer.

Sofia

Zaterdag 18 augustus:

Gisteravond wist een hoornaar tot 2x toe binnen te komen in de camper; de eerste keer het beest weer naar buiten geholpen, de tweede keer wenste het beestje niet te vertrekken, helaas heeft ie die actie niet overleefd.

Vanmorgen voelde Thieu zich al weer een stuk beter. We zijn verhuisd naar het 200 km zuidelijker gelegen Sofia, de hoofdstad van Bulgarije.

De weg naar Sofia was door een mooie omgeving: bergachtig, een stuk wat vlakker met veel zonnebloemvelden en mais, langs een meer, hier en daar een dorpje, kortom afwisselend en bepaald niet vlak.

Bij veel huizen liggen halve boomstammen die nog gezaagd moeten worden voor de winter. In sommige dorpen stonden veel fruitstalletjes langs e weg.

Het wegdek was deels slecht, soms erg goed en op veel plaatsen werd aan de weg gewerkt wat af en toe wat oponthoud veroorzaakte. De bossages en struiken langs de weg worden slecht gesnoeid, met als gevolg dat een tweebaans weg maar berijdbaar is als een eenbaans weg.

In Montana hebben we getankt en gaven de pompbediende een fooi; de man was zeer verbaasd. Als de volgende pompbediende weer verbaasd kijkt, stoppen we maar met die fooien, dan zal het wel niet gebruikelijk zijn.

Net na de middag arriveerden wij in Sofia op onze overnachtingsplek. De plek was snel gevonden, ondanks dat bijna alle borden in het cyrillisch geschreven zijn. Maar goede coordinaten doen veel.

We staan 7 km van het centrum in een tuin, tussen een woning en een bedrijfje, de eigenaar heeft wat voorzieningen aangebracht zodat je er kunt kamperen: er is een douche/toilet deel, onder een afdak en met een boom in de ruimte, maar het functioneert naar behoren. Er is plaats voor ongeveer 5 kampeermiddelen en wij hebben nu een perenboom onder de luifel staan. Het terrein wordt bewaakt met camera’s en in de nacht hermetisch afgesloten met een ketting aan het toegangshek. Hoe veilig wil je het hebben?

We staan met 4, 2 Nederlanders, een spanjaard en een luiddruchtige Italiaan met 2 kinderen en een grote, vaak blaffende hond.

Minpuntje: de plek ligt naast de bouwput waar een Lidl gebouwd wordt en vandaag werd er gewerkt tot het donker werd.

De plek ligt 5 minuten lopen naar het metrostation en de metro brengt je binnen een kwartier naar het centrum voor 80 eurocent. Er is ook een Supermarkt vlakbij, deze keer herkenbaar voor ons als supermarkt.

In het centrum eerst op zoek naar een toeristeninfo, maar net als in Belgrado waren er wel bordjes die verwezen naar de info, maar de info konden we niet vinden.

Dan maar op pad zonder plattegrond.

Als eerste kwamen we een heel mooie orthodoxe kerk tegen, daar werd op dat moment een huwelijk ingezegend, dus dat was leuk. Later bleek dat er elk half uur een stelletje getrouwd werd, we hebben dus meerdere bruidsparen gezien.

We hebben nog de overdekte markt bezocht en een moskee. De vrouwen mochten alleen volledig bedekt de moskee binnengaan, dus kreeg ik een soort omslagdoek met capuchon.

We wilden ook graag een hele oude synagoge bezoeken, maar die was helaas gesloten vanwege “technische problemen”. Daarna een van de vele terrassen opgezocht en maar gelijk het avondmaal genoten. Eten en drinken hier is in vergelijking met Nederland spotgoedkoop.

Terug op de camping bleken we lawaaierige Italiaanse buren te hebben gekregen. 4 personen en een grote hond die bij elk geluid blafte. De werkzaamheden op de naburige bouwplaats duurden tot 22.00 en op dat moment verscheen er ook nog een Spaanse camper om te overnachten.

Zondag 19 augustus: Vanmorgen zijn de lawaai makende Italianen al vroeg weer vertrokken, de bouwvakkers hadden een rustdag, dus lekker rustig. Een handwas gedaan, die ik daarna op de waslijn van de campingeigenaar mocht hangen.

Dan weer met de Metro naar de stad, Op het metrostation leek het kaartjeskantoortje gesloten, dan maar op zoek naar een kaartjes automaat. Opeens ging het luikje van het kaartjeskantoortje open en bleek er toch iemand aanwezig om ons kaartjes te verkopen.

Aangekomen in het centrum vonden we nu ook ergens verstopt de toeristeninfo, gesloten op zondag!

Sofia heette in de oudheid Serdica, er zijn nog wat bijna intacte resten uit die tijd (4^e eeuw) en heel veel opgravingen van oude funderingen. We hebben 2 kerkjes uit die tijd bezocht; het waren sobere gebouwtjes met muurschilderingen, een deel van die muurschilderingen is bewaard gebleven.

Een van de kerkjes ligt op de binnenplaats van hele hoge gebouwen.

Daarna kwamen we langs een gebouw(ministry of education and science) waar 2 wachters elke 5 minuten een strak ritueel afwerkten, het leek een soort wisselen van de wacht, maar dat was het niet. Ze voerden hun act op in de brandende zon.

De volgende halte was de rRussisch orthodoxe kerk, een juweeltje van binnen en buiten met heel veel iconen. Helaas mochten er binnen geen foto’s gemaakt worden. In de crypte van de kerk lag een relikwie van een of andere patriarch: veel mensen schreven iets op een briefje en lieten dat achter bij de tombe, maar eerst werd de tombe gekust en werd er gebeden.

Vervolgens een kerk waarin een doopsel bezig was, zagen we gisteren allemaal bruidsparen, vandaag was het doopdag.

Dan naar de Alexander Nevski-kathedraal, die is gebouwd tussen 1892 en 1912 ter ere van de naar schatting 200.000 Russische soldaten die zijn gevallen tijdens de Russisch-Turkse oorlog (1877-1878) in een poging Bulgarije te bevrijden van de Osmaanse (Turkse) bezetters. Het is de zetel van de patriarch van Bulgarije.

In het park voor de kathedraal was een soort antiekmarktje, ze hadden best leuke oude spullen, ook waren er meerdere stalletjes die Iconen probeerden te verkopen.

Sofia heeft heel veel heel erg grote gebouwen, met vaak mooie gevels, zo ook het Nationaal theater.

Uiteindelijk in de overdekte markt ons kant en klare avondmaal gekocht: Je kunt diverse gare soorten vlees, groenten/ salade en aardappel/rijst kopen. Elke kombinatie is mogelijk. Thuis even opwarmen en eten maar.

Vanavond verschenen op de camping opeens 3 italiaanse campers, ze zijn wel gebleven, maar het sanitair en faciliteiten beviel hun duidelijk niet. De eigenaar heeft hen verteld dat ze op eigen risico ergens vrij kunnen gaan in de stad, maar dat dat niet echt veilig is.

Toen het al donker was verscheen er nog een grote zwarte bus. Bij de bus behoren 4 twintigers uit Nieuw –Zeeland. Zij hebben de bus in Engeland gekocht en maken nu een rondreis Europa. De tuin met plek voor max 5 voertuigen, is nu gevuld met 7.

Belogradtsjik

Thieu is nog niet helemaal de oude, maar we zijn toch naar het 2 km verder gelegen fort en de rotsformaties gewandeld. Bij de entree zat een mevrouw die alleen Bulgaars en Spaans sprak. Het Fort is tussen en op rotsen gebouwd, met een toegangspoort in een klein muurtje was het een onneembare vesting. Het oorspronkelijk fort dateert uit ong. de 3^e eeuw van onze jaartelling, rond 1350 is er een extra buitenmuur bijgebouwd, in de negentiende eeuw zijn de huidige buitenmuren met poorten van het fort gebouwd. Niet alleen het fort is bijzonder om te zien, ook de vele bijzondere rotsformaties zijn het aanzien waard. Je kunt een wandeling van ong. 3 uur maken in het gebied.

Na de bezichtiging van het fort zijn we teruggelopen naar de camping, maar eerst hebben we een supermarkt gezocht, en gevonden. Het was even lastig: niets is herkenbaar als supermarkt, je ziet ergens een deur met bv. schilderingen van eten of posters van fruit. Soms ook posters op de ramen. Als je de deur open doet blijk je opeens in een voor ons Nederlanders, ouderwetse supermarkt te staan. Ze hebben echter veel produkten, ook een slagerij. Gelukkig ook gewoon gesneden brood, want dat hadden we nodig. Een bakker hebben we niet gezien. Onderweg kwamen we langs een klein winkeltje waar men van dierenhuiden warme winterkleding maakt. Er hing een hele rij vossenhuiden te wachten op verwerking.

Na nog een drankje(alleen fris of bier) bij een terrasje op het dorpsplein zijn we naar de camper gegaan. Op de camping hadden zich 3 Oostenrijkse campers geinstalleerd, zij zijn op weg naar de Zwarte zee. De temperatuur is inmiddels gezakt van 32 graden in Servie naar ong. 28 graden hier. Een heel aangename temperatuur. Er zijn hier veel vlinders, maar weinig insecten, wel nu en dan een hoornaar(reuze wesp).

Opruimen en morgen op weg naar Sofia.